Een tijdje geleden zei mijne KD eens: wanneer ga je eens iets maken voor mij? Ik was toen nog bezig met de hemdjes, kleedjes en pennenzakken voor mijn kindjes en hun neefjes en nichtje.
In februari begon ik aan zijn LANGE broek: nu en dan eens wat aan verderwerken tussen alle andere projecten door.
Begin juni was ze af. Enkel nog de onderkant omzomen. Eerst nog eens wassen dacht ik. En wat gebeurde er: mijn stofje kromp gelijk zot. Van de 10 à 12 cm die vooraf overschoot, had ik plots niet meer genoeg stof om zijn broek in te leggen zonder dat hij water in zijn kelder had.
Ik was enorm ontgoocheld!
Er zat niets anders op dan er een short van te maken...
Zo gezegd zo gedaan. Alvorens ik tijd had om een fotootje te maken, droeg hij ze de ganse week door. Tot hij in een heroïsche bui besloot om ons neefje te redden op het springkasteel. Heel de naad opengescheurd maar de stof was ook doorgescheurd.
Opnieuw was ik erg ontgoocheld. Na al mijn werk had hij ze slechts een week kunnen dragen. Ik dacht echt dat dat niet meer te repareren zou zijn...
Dan kwam mijn moeder met haar magische handen. Met plakvlieseline en haar engelengeduld heeft ze zijn short gerepareerd. Je ziet er niets meer van!
En nu doet het mij nog steeds plezier dat hij zijn short zo graag draagt. Hij heeft hem op dit eigenste moment weer aan.
Dank je mama voor de hulp, want anders zou mijn projectje waarschijnlijk in de vuilbak beland zijn...
'Geduld is een mooie deugd' en 'niet opgeven'!
Grtjs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten